Journalist en presentator Klaas Samplonius overleed 12 november op 75-jarige leeftijd. Samplonius was eind jaren 70 een van de eerste vaste presentatoren van het radioprogramma Met het Oog op Morgen (NPO Radio 1). Voormalig radiopresentator Govert van Brakel schreef een In Memoriam. ‘Klaas bleef altijd Klaas’. Laatste wijziging: 15 november 2022, 15:41
Het was een schokkend en verpletterend bericht dat me afgelopen zaterdagmorgen vroeg uit diverse hoeken bereikte. Klaas Samplonius overleden.
Hoelang kennen we elkaar wel niet? In de eerste stralen van een vroege herfstzon flitst een kleine vijftig jaar radio aan me voorbij. De prachtige, donkere stem en de journalistieke talenten van Klaas zijn onlosmakelijk verbonden aan toonaangevende radioprogramma’s als Met Het Oog op Morgen, Radio Tour de France, Langs de Lijn.
In een later omroepleven was hij hoofdredacteur van TweeVandaag en programmaleider bij de TROS. In zijn laatste periode bij de omroep trok hij als directeur RTV Drenthe aan de haren uit een moeras van financiële en personele malheur.
Als begin twintiger kwam Klaas terecht in het gezelschap van toekomstige ‘grootheden’ als John de Mol, Ferry de Groot, Mart Smeets en Bob Spaak
Zijn succesrijke mars door medialand begon in 1965 bij de Zwolse Courant. De weg leidde via Trouw, het weekblad Accent, de Gooi- en Eemlander en het AD uiteindelijk naar de radio.
‘Hilversum’ bereikte hij via de zeezender Radio Noordzee. Op die zender had zijn krant, het AD, zendtijd gekocht voor het zaterdagse sportprogramma Sport en Sportwereld. De opnamen vonden plaats in het statige pand van Uitgeverij Strengholt in Bussum.
Als begin twintiger kwam Klaas terecht in het gezelschap van toekomstige ‘grootheden’ als John de Mol, Ferry de Groot, Mart Smeets en Bert Spaak. Klaas had het geluk dat zijn bandjes werden gehoord door Hans Engelman van Avro’s Radiojournaal. ‘Stuur eens een briefje naar de Avro’, luidde diens advies. Zo geadviseerd zo gedaan.
Sportrevue
Zijn eerste omroepbaas is Jan de Visser, hoofd van de actualiteitenrubriek Avro. Klaas voelt zich thuis bij de Avro. Zeker als hij ook presentator/redacteur wordt van Sportrevue. De rubriek stond onder leiding van de bekende, niet van ijdelheid gespeende Dick van Rijn: ‘Goedemiddag luisteraars, in Nederland, in Oost en West, op zee, of waar ook ter wereld. Hier is Dick van Rijn… De vlaggen wapperen strak aan de mast, het Oranjezonnetje schijnt, in het stadion zijn 65.000 mensen in gespannen afwachting van de gebeurtenissen die deze middag gaat brengen…
Dick hield van Dick. Soms wist hij niet zo gauw hoe z’n naaste collega heette. ‘Zeg Sam, wil jij…’. Over het gezicht van Klaas streek een lichte glimlach. Hij kende zijn pappenheimers.
Klaas bezat de gave van de onverstoorbaarheid. Daar heeft hij in de hectische wereld van onverwacht nieuws en verrassende sportmomenten in z’n werk veel plezier aan beleefd.
Achter de microfoon ging geen golf hem te hoog.
In 2010 zwaait hij af, met een koninklijk lintje op de revers.
Klaas bleef altijd Klaas. Altijd zichzelf. Geen schreeuwer, maar een beheerste, geïnformeerde gids die z’n luisteraars rustig langs de emoties van gebeurtenissen loodste. Na zijn overstap naar de NOS beitelt hij met Kees Buurman, chef Nieuws en Sport, aan de eerste jaargangen van Met Het Oog op Morgen en Radio Tour de France. Bij de Tros wordt hij hoofdredacteur van de tv-actualiteiten en hoofd van de ledenadministratie. Hij lijkt er op weg naar zijn pensioen als hij verrast wordt door een telefoontje uit Assen.
‘Zeg Klaas, we zitten hier in de penarie.’ De mededeling is afkomstig van een lid van de Raad van Toezicht van RTV Drenthe. Of hij directeur wilde worden van de club…Toen hij er een half jaartje zat dacht hij: ‘Wat heb ik me op de hals gehaald.’ Personeelsleden vochten elkaar de tent uit, er was een schrijnend gebrek aan geld en ruzie met ‘de politiek’.
Niet stilzitten
Eind goed al goed. In 2010 zwaait hij af, met een koninklijk lintje op de revers. Van stilzitten is ondertussen geen sprake. Klaas, vaak in keurig pak met stropdas, is een man die van besturen houdt. Hij duikt op in het bestuur van PNO, de pensioenorganisatie van de omroep, wordt lid van de Raad van Toezicht van de Stichting Omroep Muziek - die concertseries voor de omroep verzorgt van het Radio Philharmonisch Orkest en het Groot Omroepkoor - is lid van het bestuur van de Vereniging van Omroepgepensioneerden en voorzitter van de Stichting Omroephistorie die het kwartaalblad Aether uitgeeft.
Neerslachtig maakt het hem niet. Met hulp van chemokuren klimt hij uit het dal.
Tot het niet meer ging. In 2010, kort na zijn afscheid van RTV Drenthe, op het moment dat een nieuwe levensfase hem toelacht, openbaart zich een nare ziekte. Hij is gauw moe, zweet zonder dat er sprake is van fysieke inspanningen, heeft weinig trek in eten. Het zijn de symptomen van de ziekte van Waldenström, een beenmergziekte. Een medicijn ertegen bestaat niet.
Neerslachtig maakt het hem niet. Met hulp van chemokuren klimt hij uit het dal. Een tijdlang is hij ‘schoon’, maar hij weet dat de ziekte ooit weer de kop zal opsteken. Het overkwam hem dit jaar.
‘Hé Klaas, binnenkort komt onze Ouwe Jongens Club weer samen in Hilversum. Ben je van de partij?’, vraag ik hem de afgelopen zomer per mail. Hij vindt het erg jammer dat hij de uitnodiging aan zich voorbij moet laten gaan. ‘Gelukkig heb ik mijn chemokuur achter de rug. Ik moet echter nog wel behoedzaam zijn en kreeg het advies mij niet in grote gezelschappen te bewegen.’
Apostolisch Genootschap
Klaas behoorde in zijn persoonlijke leven tot het Apostolisch Genootschap, een vrijzinnig religieus-humanistische organisatie. Met 15.000 leden een kleine kerkgemeenschap die volgens haar website ‘een ontmoetingsplaats biedt aan mensen die hun leven meer zin en inhoud willen geven.’
Op zondag woonde Klaas de kerkdienst bij, door de week bezocht hij thema-avonden die dienen ‘ter lering, inspiratie en ter aansporing om zorgvuldig met elkaar, de wereld en haar bronnen om te gaan’.
Wie Klaas heeft mogen meemaken herkent in hem, in geheel zijn doen en laten, de woorden in die laatste zin. In alles wat hij heeft mogen doen was hij zorgvuldig, correct, fatsoenlijk.
Als iemand is overleden, zegt het Apostolisch Genootschap, ‘sluiten we in de eredienst zijn/haar levensboek’. Deze metafoor verwijst naar het leven van de overledene met alles wat zich daarin voordeed. De aanwezigen gaan staan om aan te geven dat zij het licht van de liefde brandend zullen houden.
Goede, aimabele, gelijkmatige Klaas. Vaarwel.
